Æ

I)

interj. ah! o! oh! (denoting pain).

II)

adv.

1) aye, ever, always (við vín eitt Óðinn æ lifir); æ ok æ, for ever and ever; æ jafnan, forever and aye;

2) with compar.; gljúfrin vóru æ því breiðari er ofarr dró, the ravine became ever the broader the higher one went up; æ sem fyrst, the soonest possible;

3) never (æ menn hann sjálfan um sjá).

* * *

adv.; in vellums also spelt e, i. e. = ę; e hverr, Blanda; þess Guðs er lifir ok e man lifa, Blanda: ea, ea standa mér augu of eld til Gunnildar, Ágrip (in a verse); freq. ey and ei, see ei, p. 117: [Goth. aiw in ni-aiw = never; A. S. â, âwa; Engl. aye]:—for aye, ever; þat er ey eða ‘æ’ er aldregi þrýtr, Edda (Ups.) ii. 366; hans aldar mun æ vera at góðu getið, Hkm. 19; gott æ gömlum mönnum! Landn. (Hb.) 45; æ mon ek þora, Al. 2; at þeir komi þá æ til virðinga ok skiptinga, Grág. ii. 342; ef þú æ þegir, Hkv. Hjörv. 6; sýtir æ glöggr við gjöfum, Hm. 47; hygg ek at æ skyli má, Gm. 34; við vín eitt Óðinn æ lifir, 19; andspillis vanr þú skalt æ vera, Skm. 12.

2. with adj. or adv.; æ grænn, ever-green, Vsp. 19; æ góðr, ever-good, Eb. (in a verse); cp. ei-lífr, everlasting; æ hverr, [Scot. ever-ich] every man, Blanda; látum skútur várar fylgja æ hverju langskipi, every ship, i. e. each single, Fms. viii. 382; ok fór svá í vöxt, æ meðan (ever as long as) til vannsk, ix. 430; gékk hirðin sú er veginn ruddi, æ tveir jafn fram, two and two, x. 15; vóru menn greiddir til at taka þá æ sem þeir kæmi inn, ‘ever as they came in,’ i. e. one after another as they came (mod. jafnóðum og), Karl. 20; in Al. 41, hristir blóðuga e branda, read blóðuga e (i. e. æ) branda? aye shaking the bloody torches; æ jafnan, ever and aye, Sks. 193: æ ok æ, ‘aye and aye,’ ever and ever, Fms. vii. 270, Karl. 481, Mar., passim; æ æ kveða bandingja bifask, Fm. 7; æ síðan, for evermore, Nj. 16.

3. with compar.; var líf þeirra æ því veslara sem þat var lengra, Stj, 40; gljúfrin vóru æ því breiðari er ofarr var, became ever broader the higher it was up, Fms. viii. 51; lítið vindgol svá at merkit hóf æ (i. e. æ meir) frá stönginni, 382; æ sem fyrst, the soonest possible, Stj. 221; þú ert æ vístastr vera, the ever-wisest, i. e. by far the wisest, Vþm. 55; ok var Jómsvíkingum borit æ fullast, aye the fullest cup, i. e. the fullest cup was aye handed to them, Hkr. i. 231.

4. hvat er hér Atli æ Buðla son, ‘whatever’ i. e. whatever is then the matter with thee? Gkv. 3. 1.

II. neg. never, for n’æ, Goth. ni-aiw; æ menn hann sjálfan um sjá, Vþm. 36.